4 marca – Wielkopostny Dzień Skupienia dla nauczycieli i pracowników szkoły

Nasza szkolna DIAKONIA – całe Grono Pedagogiczne oraz pracownicy szkoły zebraliśmy się w drewnianej kaplicy
w Klasztorze Sióstr Albertynek, by wspólnie spędzić czas na modlitwie, uwielbieniu, słuchając Światła – Słowa, które Bóg kieruje do nas w dniu dzisiejszym.

 Dzień Skupienia rozpoczęliśmy wezwaniem Ducha Świętego. Ks. Dyrektor Mariusz Susek przeczytał fragment Ewangelii, który przypomniał nam, że Duch Boży wlewa w nasze serca pokój: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daje.”

Wysłuchaliśmy konferencji ks. Michała Leśniaka – moderatora diecezjalnego Ruchu Światło-Życie i prezesa Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Krakowskiej. Ksiądz Leśniak obdarował nas głębszym rozumieniem słowa „diakonia”. Nakreślił autentyczny obraz służby, posługi, nie takiej jaką dyktuje nam świat, ale takiej, która jest wyrazem miłości. Służba w rodzinie i w szkole. Patrząc na naszą pracę przez pryzmat Chrystusa Sługi, czerpiąc
z Niego wzór, będziemy odbierali naszą pracę i obowiązki jako diakonię, czyli pracę, która ubogaca, ponieważ pozwala nam dawać siebie oraz budować wspólnotę – naszą społecznośc szkolną. Jak pisał ks. Blachnicki „Dlatego służba w znaczeniu biblijnym
i nadprzyrodzonym jest miłością, dlatego służba nie poniża człowieka, ale go wywyższa, dlatego powiedziane jest, ze służyć Bogu – to znaczy królować.” Ks. Leśniak podkreślił jeszcze jeden bardzo ważny element naszej diakonii w szkole. Potrzeba nam kierować się zasadą solidarności, a więc każdy wypełnia swoje zadania, majac na uwadze jeden wspólny cel i pamiętając, że wypełniając swoje zadania jesteśmy odpowiedzilani za CAŁOŚĆ naszej szkoły, każdy jej aspekt.

Po konferencji był czas pełen pokoju, w którym adorowaliśmy i uwielbialiśmy Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Posługi muzycznej i modlitewnej podjęli się Ola, Marysia i Adam (mąż Oli), z zespołu niemaGOtu, którzy są z nami we wspólnocie modlitewnej i dzielą się swoim charyzmatem i talentami. Po adoracji przszedł czas na Agapę przy pysznych ciastach. Mogliśmy spokojnie porozmawiać i pobyć ze sobą. Najważniejszym momentem tego dnia była Eucharystia, czyli pełne zjednoczenie się w miłości z Jezusem. Z zewnątrz padały na nas promienie Słońca, w kaplicy promieniowało do nas Słowo Boga. Trwając z Jezusem, przynosząc dobre owoce, nasza radość będzie pełna, nasza służba będzie autentyczna, a nasza miłość będzie miłością bezinteresowną – Agape.

 

„Ostatecznie nasze życie dopiero wtedy będzie miało pełny sens i pełną wartość, kiedy zrozumiemy, że ono musi stać się diakonią, służbą, dla wypełnienia odwiecznego planu Ojca, dla budowania od wieków przez Boga zamierzonej wspólnoty ludzi z Bogiem i między sobą.

To jedyna sprawa, dla której warto żyć i której trzeba służyć!”

Ks. Franciszek Blachnicki