9 grudnia – Adwentowy dzień skupienia dla nauczycieli i pracowików szkoły

9 grudnia nauczyciele i pracownicy szkoły spotkali się w budynku Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu, by wspólnie modlić się za swoich uczniów, ich rodziców i siebie nawzajem. Duchową konferencję o tym, co zawiera Biblia na temat wychowania wygłosił ks. Wojciech Węgrzyniak – biblista wykładający na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie oraz duszpasterz opiekujący się grupą formacyjną przy Kolegiacie św. Anny w Krakowie (http://www.wegrzyniak.com/). 

Ksiądz Węgrzyniak był związany z oazą i modli się za oazę. Podzielił się z nami historią o tym, jak ważna jest konsekwencja w wychowaniu młodego człowieka, a najtrudniejsza jest dla tego, kto wychowuje. Ksiądz podkreślał także, że wychowawca powinien traktować każdego wychowanka jak swoje dziecko – WARTOŚĆ, która przewyższa wszystkie skarby świata i którą należy strzec jak źrenicy oka. Ksiądz mówił o tym, że należy szanować wolność człowieka, która została mu nadana przez Boga. Tak jak Bóg szanuje naszą wolność, tak my szanujmy wolność ucznia. Bo chodzi przecież o to, że uczeń może, ale nie musi przyjąć naszego starania. Człowiek ma wpływ tylko na zmiany siebie samego. Dlatego zacznijmy od siebie, by móc służyć innym w wolności, w pełnej świadomości swojej wartości oraz jako ludzie szczęśliwi, optymistycznie patrzący na świat. Ksiądz Węgrzyniak podczas kazania nawiązywał do tego, by stawać się Bożymi Optymistami. Nie skupiać się na jednej rzeczy, która wyszła źle w ciągu całego dnia, a na tym, co dobre. Wstałeś rano – uraduj się z tego faktu i radosny przejdź przez cały dzień. Ważnym momentem tego dnia była także Adoracja Najświętszego Sakramentu, w której pozwoliliśmy działać Duchowi Świętemu poprzez treści, które wysłuchaliśmy na konferencji.

Gorąco zachęcamy do wysłuchania konferencji ks. Węgrzyniaka "Wychowanie, ale jakie?", które nawiązuje do konferencji, którą wysłuchaliśmy na dniu skupienia.

https://www.youtube.com/watch?v=60iMse42pHg

Oprócz ducha, wzmocniliśmy także ciało przy kawie, herbacie, słodkościach oraz żurku z domowym chlebem. Pełni nowej motywacji, nowych sił i Bożego Optymizmu będziemy nadal budować naszą wspólnotę i troszczyć się o relacje, ponieważ sam Bóg mocno podkreśla w Piśmie Świętym, że człowiek nie może być sam. Do rozwoju, do szczęścia, do życia potrzebuje drugiego człowieka, po to by razem kierować się w stronę Królestwa Bożego.